φρυκτός

-ή, -ό / φρυκτός, -ή, -όν, ΝΜΑ [φρύγω] ξεροψημένος, καβουρντισμένος

μσν.-αρχ.

το θηλ. ως ουσ. ἡ φρυκτή

είδος ρητίνης

αρχ.

1. το αρσ. ως ουσ. ό φρυκτός

α) φλεγόμενος δαυλός

β) (ειδικά) πυρσός για την μετάδοση σημάτων («ὡς ὁ φρυκτὸς ἀγγέλλων πρέπει», Αισχύλ.)

γ) (ενν. κύαμος)

i) κύαμος, κουκί για ψηφοφορία

ii) συνεκδ. ψήφος («τῶν Θεσσαλῶν φρυκτοὺς περὶ βασιλέως πρὸς Θεὸν πεμπόντων», Πλούτ.)

2. (το αρσ. ή το ουδ. στον πληθ. ως ουσ.) οἱ φρυκτοί και τὰ φρυκτά

είδος μικρών ψαριών για τηγάνισμα.